1906 yılında Sultan II. Abdülhamid’in büyük vilayetlere saat kulesi yapılması yönündeki emriyle Kayseri’de inşa edilen Saat Kulesi, zamanla şehrin simgelerinden biri hâline geldi. Yaklaşık 10 metre yüksekliğinde olan bu yapı, belki Osmanlı'nın en gösterişli saat kulesi değil ama Kayseri'nin ruhunu, taş işçiliğini, rengini ve sadelikteki zarafetini en doğru biçimde yansıtan anıtlardan biri.
Kayseri taşıyla örülmüş, yonu taşın kendine has gri-mavi tonlarıyla dikkat çeken bu yapı, sadece zamanı değil, aynı zamanda geçmişi, belleği ve mekânı temsil ediyor. Ancak bugün Saat Kulesi pek mutlu değil.
Yıllar içinde şehir zeminleri, asfaltla, dolgu malzemeleriyle, altyapı çalışmalarının birikimiyle sürekli yükseldi. Bu durum Kayseri Meydanı’nda da açıkça görülüyor. Şehrin zemini yükselirken Saat Kulesi adeta toprağa gömüldü. Eskiden tüm görkemiyle uzaktan seçilen kule, şimdi sanki bir çukura yerleştirilmiş gibi. Aynı durumun Kayseri Kalesi’nde de yaşandığını düşünürsek, bu sadece bir detay değil, kent hafızasının yitimi anlamına geliyor.
Saat Kulesi’nin hak ettiği konuma yeniden kavuşması gerekiyor. Bu anıt yapı, dikkatli ve bilimsel bir çalışmayla temellerinden yükseltilmeli. Kule çok büyük ve ağır bir yapı değil; modern tekniklerle kaldırılıp zemine göre yeniden konumlandırılabilir. Hatta gerekiyorsa birkaç metre kaydırılarak şehre daha açık bir alanda, yeniden odak noktası hâline getirilebilir.
Bugün etrafı adeta bir hendek gibi çepeçevre kuşatılmış; meydanla ilişkisi kopmuş durumda. Oysa bu yapı şehre ait. İnsanların arasında olmalı. Yoldan geçen biri başını kaldırıp saatine bakabilmeli, gölgesinde oturabilmeli, onunla fotoğraf çektirebilmeli. Saat Kulesi, Kayseri ile yeniden kucaklaşmalı.
Bu sadece bir yapı meselesi değil. Bu, bir şehrin geçmişiyle kurduğu ilişki meselesidir. Şehrin kalbi olan Cumhuriyet Meydanı’nda, Saat Kulesi'nin kalabalıklar içinde yükselerek görünür olması, Kayseri'nin kendi mirasına sahip çıktığının da simgesidir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder